مقایسه‌ی dynamic hip screw و اکسترنال فیکساسیون در درمان شکستگی اینترتروکانتریک

سابقه و هدف: با توجه به روند رو به افزایش شکستگی ناحیهی اینترتروکانتریک و استفاده از dynamic hip screw (DHS) به عنوان درمان ارجح برای این نوع شکستگی‌ها، روش اکسترنال فیکساسیون می‌تواند نتایج قابل مقایسهای با این درمان داشته باشد. علاوه بر این، چون روش اکسترنال فیکساسیون کمتر تهاجمی است، انتظار میرود موربیدیتی کمتری ایجاد شود. از آنجا که تا کنون در ایران مطالعه‌ای در این زمینه انجام نشده، در این تحقیق، دو روش درمانی مذکور در بیماران مسن با شکستگی اینترتروکانتریک مورد مقایسه قرار گرفته است. مواد و روش‌ها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی انجام شد. بیماران با شکستگی اینترتروکانتریک ناشی از تروما با انرژی پایین، به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه A بیماران به روش DHS و در گروه B به روش اکسترنال فیکساتور درمان شدند. بیماران در دو گروه، از نظر سن و جنس مشابه بودند. نتایج دو گروه با انجام آزمون‌های آماری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: این مطالعه، روی 60 بیمار با میانگین سنی 6/578 سال در دو گروه 30 نفره انجام شد. فیکساتور به راحتی توسط بیماران پذیرفته شد و هیچ یک از بیماران، مشکل قابل توجهی در هنگام نشستن و یا دراز کشیدن نداشتند. مدت زمان جراحی در گروه A، 1073 دقیقه و در گروه B، 815 دقیقه بود (01/0p<). 90 درصد از بیماران گروه A، پس از جراحی نیاز به انتقال خون داشتند ولی هیچ یک از بیماران گروه B، نیاز به تزریق نداشتند (001/0p<). مدت بستری در گروه A و گروه B به ترتیب 24/8 و 5/12/2 روز بود (001/0p<). 30 درصد از بیماران گروه B، عفونت گرید 2 در محل پین داشتند که همگی با آنتی‌بیوتیک خوراکی درمان شدند. هیچ تفاوتی درکیفیت ریداکشن، تعداد موارد cut out، زخم بستر و Harris Hip Score (HHS) بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه‌گیری: اکسترنال فیکساتور، درمانی مؤثر برای شکستگی‌های اینترتروکانتریک در افراد مسن با ریسک بالا می‌باشد. مزایای این روش شامل ساده و سریع بودن، خونریزی کم، مواجهه کم با اشعه، فیکساسیون مناسب، کاهش درد، ترخیص زودتر از بیمارستان، هزینه‌ی کمتر و نتایج بهتر آن است. از این رو، استفاده از این روش در بیماران مسن با شکستگی اینترتروکانتریک با ریسک بالا، توصیه می شود.